Mijn allerbeste vriendin is in 2001 gehandicapt geraakt: sindsdien mist ze haar onderbenen, haar gezichtsvermogen is klein en 'normaal' eten zit er niet meer in. Dit alles door diabetes en slechte bloedvaten.
Ik heb haar ooit beloofd dat ik haar niet in de steek laat, dus delen we een huis (zij woont beneden in het aangepaste deel) en ik woon boven. Ik rijd in haar auto, maar ben ook haar chauffeur. Ik verzorg haar waar nodig.
Ik ben in het verleden ziekenverzorgster geweest, dus dat scheelt.
Al met al een hoop zorgen en zorg.
Wat veel mensen niet zien, is dat dit alles ook een keerzijde heeft: als ik thuis kom uit mijn werk, kan ik mijn verhaal kwijt, staat er drinken klaar. Ik zit niet alleen aan tafel (ook al eet ze niet). Doen veel dingen samen en hebben er plezier aan.
Kortom, mantelzorger zijn is heel prettig en heeft dus ook voordelen! Kan het iedereen, die er toe in staat is, aanraden!!!
