Na 16 maanden knokken stond ze op 4 juni 2008 voor me... "Er is nix meer aan te doen mama, 'k heb nog een paar weken". Terwijl alle functies van mn lijf en hoofd blokkeerden pakte ik haar vast ... "Oh, please nee!!!!! niet mijn kindje nee! Die middag stroomde het huis vol vrienden, familie, ongeloof en veel verdriet. 's nachts viel bij Sigrid het kwartje en heeft ze het uitgegild.

De volgende morgen pakte zichzelf weer bij elkaar en is gaan regelen... de complete crematie, haar plekje onder de bomen aan het water uitgezocht,  euthanasie. 16 dagen later was het voorbij, het was midzomernacht , 20 juni, en nog nooit zo donker geweest. In korte tijd leerde sigrid ons te aanvaarden dat dit zo voor haar was bedoeld in dit leven en dat ze vrede had met de 27 jaar die haar waren gegeven.

Haar spaargeld doneerde ze aan KIKA en vanuit die gedachte hebben we als gezin en intussen met 35 vrijwilligers een stichting opgericht, dat Sigrids-Garden, inloophuis voor (ex)kankerpatienten en naasten opende, met steun van tientallen sponsoren, donateurs.

We geven belangeloos de liefde en kracht door die Sigrid ons naliet.