Even gauw boodschappen doen zo tegen 16.45 uur en daar zag ik Jan staan.
Ik zwaai en zeg hem altijd gedag. Hij kan niet praten.
Hij vertelde met gebaren en geluiden dat hij een scootmobiel had. Ik blij voor hem.
Maar hij vertelde op zijn manier met geluiden en armbewegingen, dat zijn scootmobiel niet meer vooruit kwam. De winkel waar hij stond had al gebeld naar het Verpleeghuis waar hij woont. Het was inmiddels 17.00 uur. Het bedrijf is onderweg werd verteld, moest van een andere plaats komen. Het werd 17.30, 17.45. Ik laat hem niet alleen staan. Ondertussen belde ik met het avondhoofd van het verpleeghuis om te zeggen dat hij niet alleen stond. Rond 18.15 uur kwam de firma aanrijden, was even zoeken, maar met de juiste kennis en tact en vriendelijkheid kreeg Jan twee nieuwe accu's op zijn scootmobiel en kon huiswaarts. Bedankt monteur van Firma V.
Met alles wat Jan in huis had aan vriendelijkheid, dankbaarheid nam hij afscheid van mij. Wat een oprecht persoon.18.45 uur stapte ik mijn huis in met mijn boodschappen, maar voldaan. Gelukkig had ik geen ijs in mijn tas, anders hadden we die soldaat gemaakt.
Jan kan de wijk weer door. Ik laat hem absoluut niet alleen staan. De volgende keer dat ik hem weer tegenkom lachen we om dit verhaal.
