Ik wil niet over mezelf schrijven want ik vind toch dat mensen van mijn leeftijd 60+ altijd goed voor anderen doen. Mijn vriendin die ik Anne zal noemen heeft 18 jaar geleden een pleegkindje aangenomen drie maand oud en een open ruggetje.
Zij zorgde ervoor als voor haar eigen kinderen maar werd wel door haar man in de steek gelaten.
Door haar wilskracht en liefde voor haar kinderen en pleegkind is ze er gelukkig doorgekomen met veel ziekenhuisbezoeken en doktersvisitesvoor het pleegkind. Gelukkig is ze opnieuw gehuwd met een hele lieve man. Intussen is het meisje 18 en nog steeds thuis bij haar pleegouders die nog steeds heel erg goed voor haar zijn , ook wat verzorging betreft.
Ik wil Anne en haar man in de kijker zetten omdat dit toch een hele speciale opdracht is in je leven waar je veel offers voor moet brengen en zij doen het nog altijd met veel liefde.
Zij hebben zeker het hart op de juiste plaats;
