2002, een jaar om nooit te vergeten, na een huwelijk van 20 jaar ging ik weg bij mijn ex.
Daar sta je dan 40 jaar, 2 kids van toen 17jr en 18jr achterlatend in hun ouderlijke huis bij mijn ex. ,
De pijn en het verdriet was vreselijk maar nu 8 jaar later zijn ze beiden nog steeds een vreselijke steun voor me, nooit klagend nooit haatdragend maar liefdevol en begripvol. Ondanks dat ik met mijn actie hun vertrouwde wereld op zijn kop zette!
Gelukkig zijn ze allebei door gegaan met hun leven op de positieve manier; de een getrouwd en de andere samenwonend.
En ik weet dat wat er ook gebeurd deze kids mijn alles zijn en voor hen ga ik door het vuur want de steun liefde die ik van hen gekregen heb maakt het leven het waard. Kinderen krijg je voor het leven en ik ben blij dat ik deze kids het leven heb mogen geven!!!
Dikke knuffel voor mijn kids,,
