Iets voor een ander doen is me thuis, in het katholieke zuiden, met de paplepel ingegoten. Voortdurend doen zich gelegenheden voor, soms iets kleins, soms iets voor langere tijd.

Ik denk er zo nu en dan ook over na. Doe je het puur voor de ander, of ook voor jezelf? Want als je niet al te egocentrisch bent, is het ook bevredigend. Dat heb ik geleerd van een dierbare oom, die helaas is overleden. Toen hij op een dag een kleinigheid aan mijn moeder gaf, die iets voor hem had gedaan, zei ze: dat had niet gehoefd. Mijn oom zei toen: gun mij de vreugde van het geven.

Een kleine levensles die ik altijd bij me heb gehouden. En nee, iets doen voor een ander is niet altijd bevredigend, soms is het een verplichting. Waar je achteraf toch nooit spijt van hebt.