Dit verhaal gaat over een man die zichzelf compleet wegcijfert om mij gelukkig te zien. Hij zegt altijd als jij lacht dan ben ik gelukkig.
Na een zware operatie in 2000 kwam ik in een elektrische rolstoel terecht. In het revalidatiecentrum was er op dat moment één persoon die altijd bij me kwam kijken, de nachtportier.
Na mijn ontslag uit het revalidatiecentrum 6 maanden later is deze "Engel" voor mij mijn leven, hij zorgt elke dag van de week voor mijij, hij kookt voor mij (ik ben zeer slechtziend) hij doet het huishouden, brengt me naar instanties, helpt me uit bed, laat mijn hulphond uit wanneer ik het niet kan enz. Bij elk ehbo bezoek zit hij tot diep in de nacht bij me, steunt me in slechte dagen en lacht met me in goede dagen.
Sinds ik hem ken gaat hij niet meer op vakantie naar Spanje omdat hij me dan alleen moet laten. Dit doet hij allemaal uit liefde voor de medemens. Ook op zijn werk helpt hij mensen waar hij kan en ook thuis is hij overal verantwoordelijk voor.
Deze zware taak doet hij nu al meer dan 10 jaar, hij is de man die ervoor zorgt dat ik zelfstandig kan blijven wonen en dat zonder er iets voor terug te vragen. Als er meer mensen waren zoals hij zou de samenleving niet zo verharden.
Ik ben blij en trots dat deze man op mijn pad is gekomen en ik hoop dat hij nog heel lang mijn Engel blijft.
P.s. deze man is voor de duidelijkheid dus niet mijn man, hij is al getrouwd. Maar hij is er voor mijn 365 en soms 366 dagen per jaar. Deze mensen zijn super zeldzaam en ik ben dan ook erg zuinig op hem.
