enkele jaren geleden werd mijn vader ziek 57 jaar, dus heb ik mijn baan als leidinggevende opgezegd.
Nadat mijn moeder en ik hem thuis verzorgd hadden (doorgelegen, catheter inbrengen doorgelegen,z alfjes smeren etc) ging het niet langer meer en hij ging uiteindelijk naar het ziekenhuis omdat hij was doorgelegen en spastische benen had..... Na een half jaar bleek hij longkanker te hebben en nog 14 dagen te leven te hebben,.
In die tijd dat hij in het ziekenhuis lag was hij jarig en moest zijn verjaardag dus verplicht daar vieren maar hij wou toch graag dat zijn moeder erbij was die ook in een rolstoel zat.....het was de warmste dag van het jaar en oma achter in de speciale auto voor rolstoelen gezet, maar helaas geen airco, dus mijn oom achter het stuur en ik achter bij oma en maar waaien met een foldertje.... jeetje wat was ik bang dat ze de rit niet zou halen maar na een lange rit waren we er eindelijk mijn arm was lam na een rit van ruim een uur waaien.
Toch ben ik blij dat we dat nog hebben kunnen doen, want achteraf was het de laatste verjaardag van mijn vader hij is enkele maanden later gestorven en mijn oma is weer enkele maanden daarna gestorven.
In de tijd toen mijn vader gestorven is heeft hij ons nog iets geven waar we al heel lang op hoopte....een kindje het werd een jongetje!
Ik ben blij dat ik mijn baan opgezegd heb en hem en mijn moeder met alles heb kunnen helpen wat nodig was, ondanks dat het wel moelijk en zwaar is geweest
Dit verhaal is dan ook opgedragen aan hun met hun hart van goud, wat hebben ze zich weggecijferd en ik hoop dat ik op hun lijk als is het maar een beetje.....
