Het bestaat nog; een buurt waarin mensen mét en vóór elkaar leven. Een buurt waar mensen nog belangrijk zijn en elkaar op een goede manier in de gaten houden......hoe zou het met Marijke zijn ? Waarom hebben we Leon al zolang niet meer zien wandelen ?
Zo'n buurt is het Raccordement, een stadsbuurt in Maastricht waarvan het grootste gedeelte van de bewoners ouder is dan 50 jaar en waar door een gedreven bewonerscommissie en een groep enthousiaste vrijwilligers heel veel activiteiten worden georganiseerd om het de bewoners aangenaam te maken in de herfst van hun leven.
Velen zijn immers moeilijk ter been, hebben weinig familie of hebben de moed en puf niet meer om er alleen op uit te gaan en contacten te leggen.
In de catacomben van dit complex worden kaartmiddagen, bloemschiklessen, naailessen, computercursussen, Bingo, allerlei vieringen van hoogtijdagen zoals Sinterklaas, kerstmis, Pasen, Carnaval, moederdag en vaderdag gevierd en is er iedere week genoeg te doen om elkaar te ontmoeten ...hier wordt nog in stilte gezamelijk een kaars opgestoken voor een medebewoner die ziek is of die een moeilijke of verdrietige tijd doormaakt.
Dit alles wordt mogelijk gemaakt door een groep vrijwilligers die zelf niet meer tot de jongsten behoren.
Ik, Thomas Breems, heb jarenlang als voorzitter van deze groep de eer gehad met deze onbaatzuchtige mensen te mogen werken en te leven in deze wijk. Ik vond dat het eens tijd werd dat onze wereld op de hoogte werd gebracht dat zulke mensen nog bestaan. en hoop dat de fakkel overgenomen zal worden door nét zulke bevlogen mensen van een nieuwe jonge generatie die ooit ook oud zullen zijn.
