Mijn broertje is nu ongeveer een half jaar echt goed ziek, hij wil helaas niet dat ik vertel wat hij precies heeft, maar hij kan gewoon niks, en kan nu sinds een paar dagen weer naar school, een paar uurtjes dan, om toetsen te maken, om normaal over te gaan.

Als ik uit school kom, ga ik bij hem zitten, om even wat afleiding te geven, ik heb het er onwijs moeilijk mee om te zien hoe veel pijn hij heeft... En dat hij zijn grote hobby drummen nu ook niet meer kan doen... Ik wou dat ik hier verandering in kon brengen, maar dat gaat niet zo makkelijk....
Hij heeft al zoveel onderzoeken gehad, maar ze kunnen maar niks vinden, en ondertussen leidt hij maar zoveel pijn....
Vrijdag moet hij weer naar het ziekenhuis toe voor het zoveelste onderzoek, om daarna weer zoveel pijn te hebben...
We hebben een erg zware tijd hier thuis... Het gaat dan ook slecht met m'n vader, hij ligt vaak plat door zijn rug, hij moet gewoon 100% doorwerken, zijn werk snapt het gewoon niet...
M'n ouders trekken het niet meer om alles te regelen thuis, en daarom zet ik mij onwijs veel in, om bijvoorbeeld boodschappen te doen, of ze te helpen met de afwas, je merkt dan pas hoe zwaar ouders het kunnen hebben....
Ik had nooit gedacht dat wij zo'n zwaare tijd zouden gaan mee maken, maar ik kan u vertellen, dit is echt onwijs zwaar, en ik hoop snel dat mijn broertje weer het oude broertje kan zijn zoals ie altijd is geweest, en weer kan verder gaan met drummen, om zijn droom weer achter na te gaan!
Ik wil hierbij ook dan gelijk mijn opa & oma onwijs erg bedanken, mijn vriendinnen die 24 uur per dag voor mij klaar staan!