Zij kwam alleen te staan. Na het trieste overlijden van haar man. Wonen in hetzelfde huis kon niet meer. Ze wilde dolgraag een aanleunwoning. Ze meldde zich en gaf aan dat ze op de wachtlijst stond.
"Er zijn nog zoveel wachtenden voor u!", zo klonk een reactie van de verhuurinstantie. Ja maar, ik sta al lang ingeschreven, zo meldde zij. Het hielp niet, ze moest geduld hebben.
Samen met haar hebben we oude papieren doorzocht en ontdekten we dat de inschrijfdatum van veel eerder was dan men deed geloven. Het was woord tegen woord. Wie had er gelijk? Ten einde raad samen naar een advocaat. En zie, één brief met indrukwekkend brievenhoofd en juridische ondertekening was voldoende. De dreiging van een openbare klacht en rechtzitting hielp. De aanleunwoning was binnen de kortste keren toegekend.
