Midden in de zomer rijd ik van mijn werk naar huis, omdat ik een behoorlijk stuk moet rijden heb ik de radio hard aan staan en brul de liedjes mee.

Op een tankstation, waar ik een plaspause ingelast had, staat een jongman van+/- 30 jaar op de uitrit met de duim omhoog. Ik was alleen en je hoort zo vaak! Maar wat de hel, het was een mooie dag en hij zag er fatsoenlijk uit,  ik stopte en vroeg waar hij naar toe moest. 

Hij vertelde in het engels dat hij naar noorwegen terug ging maar dat hij bestolen was, hij had geen papieren meer en geen geld, hij was bij de noorse ambassade geweest en bij de politie, maar hij moest zijn ouders vragen om geld over te maken en dat wilde hij zijn ouders niet aandoen omdat die een flink stuk moesten lopen om dat geld te kunnen storten. Omdat de ambassade zonder geld niks voor hem kon doen besloot hij te liften en hij was al twee dagen onderweg en had nog niks gegeten of gedronken. Ik dacht bij mijzelf; dat zullen wel praatjes zijn en er zit weer een verslaafde die weer een praatje houd om geld uit iemands zakken te praten.

Hij vertelde verder over de trip die hij had gemaakt, als beloning na afronding van zijn studie. Zijn ouders die een klein boerderijtje hadden in noorwegen en de moeite die zij hadden om rond te komen. En zijn toekomstbeeld waar hij een goede baan zou krijgen en hij dan voor zijn ouders zou zorgen. Ik zat te twijfelen, was dit nu een aardsleugenaar, of werkelijk een pechvogel die onderweg was naar huis? Waarom precies weet ik niet, maar ik geloofde zijn verhaal en besloot hem af te zetten op een liftersplaats waar veel internationale chauffeurs halt houden en hij grote kans heeft om een goede lift te krijgen.
Bij het uitstappen gaf ik hem nog €20.- en gaf hem de tip om iets voor de chaufeur te bewaren. Hij dankte mij met tranen in de ogen en schreef op een envelop zijn e-mail adres. Ik dacht al niet meer aan de lifter toen ik de envelop weer tegen kwam en omdat ik toch op internet bezich was besloot ik een mail te sturen. Er kwam meteen bericht terug, hij was goed thuis gekomen en zijn ouders dankten mij voor de hulp aan hun zoon.

Maar het mooiste vond ik toch de kerstkaart  die zijn ouders schreven dat zij in een verzorgingshuis waren opgenomen en dat hun zoon daarvoor had gezorgd omdat hij mij dat had beloofd.