Tijdens het college sociale psychologie werd ons de taak gegeven na te denken over een daad van altruïsme (inzet voor een ander zonder eigenbelang)
In het volgende college bleek dat niemand een voorbeeld kon vinden. De docent bleef mensen aanduiden en wees plots op een jongen die totaal onderuit gezakt half lag te slapen. Iemand die de indruk geeft niets te geven over wat er wordt gezegd. Hij stond recht en zei dat hij er eigenlijk niet over had nagedacht. Maar vorige week had hij een vrouw geholpen die haar handtas had laten vallen toen ze de tram opstapte met haar kinderwagen... hij had de tas genomen, naar een nummer in haar gsm gezocht en ervoor gezorgd dat de tas terug bij haar kwam.
Er werd luidop gezucht in de aula, we hadden toch net gezegd dat dit jezelf een goed gevoel geeft en je het dus niet belangeloos doet. Waarop hij zei : maar daardoor voelde ik me goed, daar heeft iedereen die dag nog van geprofiteert, ik ben vriendelijk geweest, geduldig, ...
De hele aula was muisstil , na het college spraken meer dan 600 studenten over Sem, de jongen die iedereen aan het denken had gezet...
Als ik nu mensen zie die ik zou kunnen helpen denk ik altijd aan hem . Het is maar een klein gebaar, maar voor wie geholpen wordt laat het een goede indruk na, dat maakt ieders dag goed.
