Ik cijfer mezelf elke dag wel even weg, maar dat is mijn werk. Des ondanks is het niet altijd even makkelijk om je eigen problemen opzij te schijven en altijd je aandacht geven aan de mensen die het misschien net iets meer nodig hebben dan jij.
Ik werk met lichamelijk gehandicapten, het zijn voornamelijk mensen die op latere leeftijd gehandicapt zijn geraakt, door bv een hersenbloeding of een hartstilstand. Het zijn mensen die een baan hadden en voor hun gezin zorgde, ze hadden een doel en betekenis in hun leven. Dat hield plotseling op, dat doel en betekenis in hun leven stelt dan in een keer niet veel meer voor. Mijn taak is om iets te vinden waardoor ze zich weer waardevol voelen en weer een lach in hun gezicht krijgen. Dat is niet altijd even makkelijk.
Vaak is iemand erg emotioneel en is erg blij als je hun verhaal aan hoort en waar je kan hen kunt helpen. Het raakt me dan ook vaak hoe blij en dankbaar iemand dan kan zijn.
Ik denk dan ook vaak, mijn problemen is niets bij wat zij mee maken. Ik ben blij dat ik mijn hart op de juiste plaats heb, ik geniet er ook meer van dat ik een ander blij kan maken, als ikzelf.
