Vlak na het middaguur is het druk in ons buurtsupertje. Vooraan in de rij staat een dame met een scootmobiel en dat maakt dat de rij snel langer wordt. De caissière roept een collega op om een tweede kassa te openen. Vele klanten lopen direct naar de tweede kassa, maar zoals gewoonlijk maak ik de verkeerde keuze en blijf staan in de kortste rij, die uiteindelijk de langste wachttijd zal krijgen.
‘Onze caissière’ loopt om de kassa heen om de scootmobiel klant te helpen met de boodschappen op de band te leggen, neemt vervolgens plaats weer plaats achter de kassa en helpt deze mevrouw verder. Nadat er afgerekend is, helpt de caissière even snel een klant die te wachten staat bij de servicebalie, loopt om de kassa heen en wil de mevrouw met scootmobiel gaan helpen met het inpakken van haar boodschappen. Voor mij, en direct na de mevrouw met scootmobiel, staat een jonge vrouw. Zeer beslist geen frêle dametje, maar een flinke vrouw. Zij rolt wanhopig met haar ogen en vraagt zich hardop af of dit niet anders kan. Het duurt allemaal zo lang! Ze is duidelijk geïrriteerd. ‘We helpen deze mevrouw altijd even’, is het rustige verweer van de caissière.
Het klopt, in onze buurtsuper moet je soms wat geduld hebben. En dan zie ik het belachelijke van deze situatie in. Daar staan we – zeker een man/vrouw of tien – allemaal met ons verstand op nul te doen alsof we niets zien. Voor ons in de rij staat een dame die minder mobiel is en niemand doet iets. We laten de kassajuf liever verhit heen en weer rennen en ergeren ons aan het feit dat we iets langer moeten wachten. Zal ik… durf ik en ja ik durf. Ik zet mijn tas neer en bied mijn hulp aan. De caissière wil nog even blijven helpen, maar dat is niet nodig. Een boodschappentas inpakken en even op een scootmobiel zetten is niet zoveel werk, daar krijg ik echt niets van. Tegen de tijd dat ik klaar ben met haar boodschappen, heeft de flinke jonge vrouw afgerekend en met een boos gezicht vertrekt ze zichtbaar geërgerd uit de supermarkt en ben ik zelf aan de beurt.
Normen en waarden; het is niet alleen wat men in kranten over anderen leest, maar ook hoe jij jezelf opstelt tegenover anderen. Ik realiseerde me dat vandaag gelukkig bijtijds en liep wel met een glimlach op mijn gezicht de supermarkt uit!