Lang nagedacht of ik mijn verhaal hier zou schrijven.....moeilijk om een begin te maken, maar ik probeer het toch.

Enige jaren geleden was ik wat op het internet aan het zoeken omdat ik graag met Nederlandse gedetineerden in het Buitenland wilde gaan schrijven, voor hun een beetje aandacht vanuit Nederland en voor mij een stukje ontspanning., en ik kon wat betekenen voor die mensen.

Op het internet kwam ik iemand tegen die dit ook al jaren deed en zij heeft mij geholpen hoe ik aan adressen kon komen. Zij is nu mijn beste vriendin voor het leven. Op het moment zit ikzelf een beetje in een moeilijke positie en probeer alles zo goed mogelijk voor elkaar te krijgen, ik ben niet iemand die zielig gaat doen. Omdat ik al enige tijd zonder werk zit, en ook geen recht heb op een uitkering word het steeds moeilijker, om op een leuke manier te leven,het houd een keer op natuurlijk als er alleen maar af gaat en niets bijkomt. Soms denk ik wel eens.......... maar nee ik heb 2 geweldige kinderen waar ik zeer trots op ben en een lieve vriendin die veel voor mij betekend. Ik ga door.

Ben op advies van een contactpersoon van een instantie gaan studeren en hoop deze maand alles succesvol te kunnen afronden. Mijn autootje hield er mee op en hij was het niet meer waard om te laten maken, daar was mijn lieve vriendin: wat heb je nodig, jij gaat een andere auto aanschaffen, je kunt nu niet zonder. Heb een mooie auto nu, die het ook nog doet. Kan ik geen boodschappen meer halen, daar is Sandra weer: wat heb je nodig meid, zeg het maar. Zelf vind ik het vreselijk om dat aan te moeten nemen, en dat weet ze maar ik ben er nu wel even mee geholpen.

Sinds 2 weken heb ik een vakantie baan gevonden, en hoop daar te kunnen blijven na de vakantieperiode. Ik werk nu in de zorg en vind het geweldig om al die mensen te kunnen helpen die daar zelf niet meer toe in staat zijn, het geeft mij een fantastisch en voldaan gevoel. Als ik dan weer thuis kom, van mijn werk ga ik weer brieven schrijven, zo blijf ik positief bezig, als ik stil ga zitten komt het niet goed.
Natuurlijk heb ik veel huilbuien en dan bel ik maar weer eens even mijn vriendin op, die zorgt er elke keer weer voor dat ik lachend de telefoon neerleg. Ik hoop dan ook dat ik haar zo snel mogelijk terug kan gaan betalen, want wat zij allemaal voor mij heeft gedaan.....zij moet echt in het zonnetje gezet worden, wat een kanjer.

Ook mijn partner zit op het moment zonder werk, dit is geen leuke situatie allemaal en we hebben er niet zelf omgevraagd, en door de crisis op dit moment is het heel moeilijk om aan een andere baan te komen. Gelukkig dat ik nu even wat werk heb, anders werd ik echt gek. In deze situatie ben ik nog nooit terecht gekomen, het is echt niet fijn allemaal. Maar na moeilijke tijden komen ook weer betere tijden en daar fokus ik me maar een beetje op nu, het komt vast en zeker weer goed allemaal. Ook mijn kinderen hebben begrip voor mijn situatie maar als moeder doet het mij zo veel pijn dat ik ze niet altijd kan geven wat ik zo graag zou willen geven. Ik hoop dat ik deze tijd snel achter mij kan laten.

Het heeft mijn hart een beetje opgelucht om mijn verhaal hier neer te zetten en het is met name bedoeld voor mijn lieve vriendin, die mij in raad en daad bijstaat wanneer dat nodig is. Er zijn dus ook nog mensen op deze wereld waarbij het hart op de juiste plaats zit.

Sandra bedankt.