Al die jaren dat ik gepest werd was mijn vader daar die mij aan het lachen maakte. Hij was mijn groote held en begreep mij altijd. Als ik het even niet meer zag zitten pakte hij me op zijn schoot en knuffelde hij mij met veel liefde, wat ik op dat moment nodig had.
Op een gegeven moment kreeg ik een vriend en liet ik mijn vader steeds meer achter me. Tot het moment dat het na 2,5 jaar over was. Ik stond er weer alleen voor. En wie was er daar ... mijn vader. Ook al was de band tussen ons wat minder hij was er weer en gaf weer de troostende woorden zodat ik me beter voelde
Mijn vader is mijn held en zonder hem zou ik niet zover zijn gekomen als dat ik nu bent Het is altijd moeilijk om over jezelf te schrijven. Zo van, kijk mij nou.
Ik ben zo gek op andere mensen dat ik mezelf vaak vergeet.
Ik ben nu met pensioen en men zegt altijd ik snap niet dat ik nog heb kunnen werken.
Ik weet nu het is echt waar. Iedereen die hulp nodig heeft help ik en dat geeft een goed gevoel.
Of het nu gaat om mijn zieke moeder van 90 jaar of mijn buurvrouw van 99 jaar of iemand van de kerk. Helpen geeft mij moed, levensvreugde en voldoening.
