Ada, zo heet onze rots.
Ze heeft ons bijgestaan toen de omgang met de kinderen zeer moeizaam verliep. Nooit een oordeel maar wel een luisterend oor. Enige tijd geleden ben ik getroffen door een infarct, ook hier was Ada weer om alles in goede banen te leiden en te zorgen voor opvang voor de kinderen.
Ada is een echte oma, ondanks dat ze helemaal geen familie van ons is voelt ze als familie. Ze laat je weer leven en naar de kleine dingen kijken.
Wat zijn wij ongelovelijk trots en blij met Ada.
