Een GPS is handig. Maar niet als het adres waar je naar op zoek bent zó nieuw is dat de GPS het niet kan vinden. Daar stond ik dan: ergens aan de rand van Groningen. Drie uur van huis. Zonder wegenkaarten of plattegronden (die had ik nèt een paar weken geleden in de papierbak gegooid). En met een Tomtom die me al drie keer hetzelfde rondje had laten rijden.
Het was zondag ergens in de namiddag, er was geen mens op straat. Ik had de auto vertwijfeld langs de kant van de weg gezet. Bellen? Kon niet. Ik had geen telefoonnummer meegenomen van de afspraak waar ik naar toe moest. Dan maar de weg vragen. Het duurde even voordat ik iemand zag. Een "ouderwetse rocker" van een jaar of 40 met een vet kuif, een heleboel ringetjes in z'n oren en een zwartleren jack, stapte haastig uit zijn opgevoerde Volkswagen Golf. Ik twijfelde even, maar ik probeerde dapper mijn vooroordelen te overwinnen: "Weet je misschien hoe ik bij de Aronskelk moet komen?" De man staarde mij even moeilijk aan: "Oh dan zit u helemaal verkeerd meneer. Eens kijken, hoe leg ik dat uit. Of nee: ik rijd er wel even naar toe". En voor ik het wist jakkerde ik achter een Golfje dwars de stad door. Pas na een minuut of zeventien zette de man de auto stil, hij stapte uit, wees op het straatnaambordje en gaf me keurig een hand. "Kijk hier is het. Nog een fijne dag meneer!"
